Comentarios en blogs de compañeiros

Aquí están os comentarios que fixen en blogs de compañeiros:

• Comentario 1

• Comentario 2

• Comentario 3

Un saúdo!

TEMA 8: Diario/Dossier

Nesta entrada vou a comentar varias presentacións que realizaron os meus compañeiros de clase. Xa que eu escollín un dos sistemas educativos de éxito, vou a empezar comentando as presentacións de compañeiros que escolleron un tema parecido ao meu.

Gustaríame empezar polo sistema educativo de Canadá, escollido por Alba Pensado. Sen lugar a dúbida, o que máis me chamou a atención deste sistema é que non existe un proxecto nacional que regule a todo o país, senón que cada provincia ten un ministerio que se encarga de regular a educación. A pesar da súa efectividade, este modelo adáptase tan ben a este país debido a que cada provincia ten as súas peculiaridades, pero probablemente é un sistema que noutros países non sería tería tanto éxito. Como as linguas oficiais de Canadá son o inglés e o francés sempre se lle vai dar prioridade a estas dúas linguas, pero a oferta das demais linguas estranxeiras variará enormemente dunha provincia a outra.

A presentación de Alba López trataba sobre o sistema educativo de Irlanda. A pesar de que nos últimos anos a Unión Europea fixo grandes esforzos para fomentar a aprendizaxe de linguas, estas políticas non tiveron moito éxito en Irlanda. Un dos principais motivos deste fracaso débese a que o estudo dunha lingua estranxeira é optativo en Irlanda, polo que moitos estudantes prefiren coller materias que lles resulten máis fáciles de aprobar. Ademais, hai que ter en conta un factor sociolóxico: os irlandeses son nativos en lingua inglesa, polo que en moitos casos poden considerar que o estudo doutra lingua é innecesario xa que son nativos na lingua franca. Este tipo de mentalidade é bastante común nos países que teñen o inglés como lingua oficial. Só un 3% do alumnado estuda unha lingua estranxeira en primaria, algo que choca bastante coa política de ensinanza de linguas doutros países, e a pesar de que o sistema de Irlanda está considerado como un dos mellores do mundo, é curioso ver como este éxito non se aplica ás linguas.

Jesús tamén decidiu facer a súa presentación sobre un dos modelos educativos de éxito: o de Xapón. Na súa presentación comprobamos que un dos motivos polos que o modelo xaponés ten tanto éxito e pola súa baixa tasa de abandono escolar. Por exemplo, a educación só é obligatoria ata os 15/16 anos, pero todo o mundo continua os estudos postobligatorios ata os 18. A pesar disto e de todas as medidas que impulsou o goberno xaponés, a ensinanza de idiomas en Xapón aínda necesita máis tempo para mellorar. Un dos motivos que deu Jesús para explicar esto é o contexto do país, xa que en Xapón non hai moita tradición de estudo de linguas estranxeiras, ademais de que non esixen moito nivel en cada etapa educativa. A isto eu añadiríalle o complexo que lle pode resultar a un xaponés o estudo dunha lingua como o inglés: non só ten un alfabeto distinto, senón que ademais conceptos tan básicos como as maiúsculas/minúsculas ou as reglas de puntuación son cousas novedosas para eles.

A pesar de que os sistemas educativos foron os temas que máis me chamaron a atención debido a que eu traballei sobre o de Países Baixos, tamén houbo outras presentacións moi interesantes en temas moi distintos ao que eu escollín. Lucía falounos sobre o método de ensinanza gramática-tradución. Este método orixínase en Prusia no século XVIII, empregándose para a ensinanza de latín e grego. Este método baséase na memorización de regras gramaticais, no fomento de habilidades escritas, na ensinanza maxistrocentrista, etc. Este método posúe tanto ventaxas como desventaxas: por un lado, permite profundizar no coñecemento gramatical do alumnado, así como mellorar o seu léxico; pero por outro lado, deixa relegado todo o contexto, historia e cultura da lingua, e redúcea a un conxunto de regras que se deben memorizar. Como ben sinalou Lucía, este método pode ser útil para aprender ou repasar cousas puntuais, pero para ensinar unha lingua en conxunto este é un método bastante obsoleto cuxas desventaxas pesan máis que as súas ventaxas.

Noemí fixo a súa presentación sobre a Aprendizaxe Basada en Proxectos, tamén coñecida como ABP. Noemí definiu o ABP, empezando por explicar qué non é xa que é un termino que se emprega mal en moitas ocasións. O ABP é un método constructivista, no cal o alumnado debe ser protagoista da súa aprendizaxe, mentres que o docente debe ser o guía que facilite o proceso. O ABP tamén ten un enfoque comunicativo que prima a autonomía dos estudantes, e ten un deseño aberto e flexible. A aprendizaxe debe ser significativa, e ten un valor de utilidade para a vida cotiá. A pesar disto, o ABP debe aplicarse de maneira correcta, xa que se non se fai pode chegar a fracasar estrepitosamente, sendo importante unha boa organización e motivación do alumnado, evitando que se sinta abrumado ou que perda a concentración.

En conclusión, todos as presentacións foron moi boas e interesantes, notándose o esforzo de todos as compañeiras e compañeiros. No que respecta ás presentacións dos sistemas educativos, sorprendeume cómo sistemas tan distintos puideron alcanzar o éxito nos seus respectivos países, demostrando que non hai unha única fórmula para mellorar a educación. Nas presentacións sobre os métodos de ensinanza, chamoume a atención o contraste entre os distintos métodos, e como todos eles teñen os seus puntos bos e malos, concluíndo que a solución é que o docente os coñeza todos e sexa capaz de decidir cando é mellor empregar cada un deles.

TEMA 6: Diario

Ola! Nesta entrada vou falar sobre os contidos do Tema 6, máis concretamente sobre as programacións didácticas.

Na área da educación, tanto se queremos ser mestres de Primaria como profesores de Secundaria, necesitaremos planificar a noso traballo como docentes para a consecución dos nosos obxectivos. Para iso, realizaremos unha planificación do proceso de ensinanza-aprendizaxe que debemos levar a cabo, coñecida tamén como programación didáctica. 

A programación didáctica terá que contar cunha serie de apartados que diten os obxectivos que queremos lograr, a nosa intervención para levalos a cabo, os medios a empregar e a avaliación que realizaremos para comprobar o noso grao de éxito. A programación didáctica debe facer referencia á lei educativa vixente e ao currículo da Comunidade Autónoma na que se oposite, máis concretamente a unha área, materia ou módulo relacionados coa especialidade pola que se oposita. Na programación didáctica deberán especificarse os seguintes elementos: obxectivos, contidos, competencias, criterios de avaliación, estándares de aprendizaxe e metodoloxía, así como á atención ao alumnado con necesidades específicas de apoio educativo. Ademais, no noso caso debemos incluír un plan lector. Así mesmo, é importante sinalar como se van a traballar os valores, a potenciación da motivación, o traballo en equipo, a autoaprendizaxe, as actividades de reforzo e ampliación, a incorporación das TIC, a organización e xestión de tempos e espazos na aula, etc.

A programación didáctica das oposicións deberá cumprir un formato que vén establecido na convocatoria da comunidade autónoma e adoita ter, normalmente, unha extensión duns 60 folios. Incluso hai modelos de programacións didácticas da Xunta de Galicia. O obxectivo da presentación dunha programación didáctica de elaboración propia nas oposicións de educación é comprobar a aptitude pedagóxica do aspirante e o seu dominio das técnicas necesarias para exercer como docente. Nos centros docentes, estas programacións didácticas están feitas por todo o departamento e son incluídas no Proxecto Educativo de Centro, despois de ter sido aprobadas pola inspección. Este é un exemplo dun índice dunha boa programación didáctica:

En conclusión, podemos dicir que a programación didáctica ten as seguintes funcións:

• Planifica o proceso de ensinanza-aprendizaxe para evitar actuacións improvisadas e pouco coherentes.
• Asegura a coherencia horizontal e vertical do desenvolvemento curricular no centro docente.
• Proporciona elementos de análise, reflexión, revisión e avaliación da práctica docente.
• Facilita a implicación do alumnado no seu propio proceso de aprendizaxe.
• Atende á diversidade de intereses, motivacións, características, ritmos e estilos de aprendizaxe do alumnado.
• É o referente da programación de aula: secuencia de unidades didácticas que concretan o proceso de ensino-aprendizaxe de acordo coa unidade temporal establecida.

TEMA 6: Dossier

O Tema 6 abarcou dúas sesións, e realizamos unha actividade en cada unha delas:

12 de decembro

Esta sesión comezou cunha explicación do sistema concurso-oposicións para acceder ao sistema público de ensinanza. A continuación, realizamos unha actividade que consistía en usar a rúbrica das oposicións para avaliar unha programación didáctica dun instituto de Galicia. Usamos o buscador da páxina da Xunta de Galicia, pero ao final rematamos escollendo a programación didáctica do departamento de inglés do meu antigo instituto: o IES A Xunqueira I de Pontevedra. 

A pesar de que esta programación tiña moitos puntos interesantes, estaba demasiado desordenada: por exemplo, falaba sobre a atención á diversidade en tres apartados distintos da programación, en lugar de dedicarlle un bloque completo para explicalo ben. Na parte que correspondería ás unidades didácticas, fixeron copia e pega do cadro que vén no currículum do DOG, algo que nos sorprendeu bastante. Segundo a nosa avaliación, esta programación non aprobaría as oposicións. Aquí vos deixo a rúbrica que empregamos en clase para explicar cómo a avaliamos:

Esta actividade pareceume moi interesante por dous motivos. Primeiro, é a primeira vez no máster que nos enfrentamos a unha programación didáctica real, algo irónico posto que tivemos que entregar unha unidade didáctica integrada da nosa creación para unha das anteriores materias. Segundo, é curioso ver como a pesar de que nas oposicións son extremadamente estrictos, á hora da verdade os institutos deixan o deseño curricular bastante de lado, deixándoo quedar como un simple papeleo burocrático que hai que presentar para que o aprobe o inspector.

16 de decembro

Esta sesión dedicámola maioritariamente á creación dunha unidade didáctica. Como para unha das anteriores materias fixeramos unha UDI para secundaria, esta vez decidimos ampliar os nosos horizontes e facer unha sobre a EOI. A maior dificultade foi entender o currículum da EOI. Por exemplo, nós estabámos acostumadas aos estándares de aprendizaxe, pero na EOI pasan a chamarse mínimos esixibles, e tiñamos que redactalos nós a partir dos criterios de avaliación. Ademais, os contidos viñan estructurados de maneira totalmente distinta aos contidos de secundaria. Por isto, a pesar de ser unha actividade bastante sinxela, levounos máis tempo do esperado.

En conclusión, estas actividades son bastante sinxelas a simple vista, e máis tendo en conta que xa estudamos deseño curricular no máster. Aínda así, a cantidade de dificultades que tivemos á hora de levalas á cabo fai que me pregunte se realmente lle estamos dedicando o tempo suficiente ao deseño curricular, xa que eu non me vexo capaz agora mesmo de realizar unha programación didáctica completa por min mesma.

Presentación

Ola a todos! Aquí vos deixo a miña presentación de clase, a cal trata sobre o ensino de linguas estranxeiras nos sistemas educativos de éxito a nivel internacional, máis concretamente no de Países Baixos. Dentro da presentación non só atoparedes as miñas referencias, senón que tamén deixei algún enlace a outras páxinas de interés, como a páxina do Ministerio de Educación, Cultura e Ciencia de Países Baixos.

Saúdos!

TEMA 5: Diario

Nesta entrada vou falar dun dos contidos do Tema 5: o marco lexislativo e a distribución competencial no currículum de ESO e Bacharelato. O deseño curricular base recolle os seguintes elementos: obxetivos, competencias clave, contidos, estándares de aprendizaxe, metodoloxía e criterios de avaliación. Estes garanten o carácter oficial e a validez en todo o territorio nacional das titulacións ás que se refire a LOMCE. Existen tres graos de concreción curricular, que se explican na seguinte imaxe: 

Ademais, á hora de implantar o currículum da Educación Secundaria Obrigatoria e Bacharelato, tense en conta o seguinte marco legal. 

• A Lei Orgánica 2/2006, do 3 de maio, de Educación (LOE), modificada parcialmente pola Lei Orgánica 8/2013, do 9 de decembro, para a mellora da calidade educativa (LOMCE) . 

• O Real Decreto 1105/2014, do 26 de decembro, polo que se establece o currículo básico da Educación Secundaria Obrigatoria e do Bacharelato (BOE do 3 de xaneiro de 2015). 

• A Orde ECD/65/2015, do 21 de xaneiro, pola que se describen as relacións entre as competencias, os contidos e os criterios de avaliación da educación primaria, a educación secundaria obrigatoria e o bacharelato (BOE do 29). 

• O Decreto 86/2015, do 25 de xuño, polo que se establece o currículo da educación secundaria obrigatoria e do bacharelato na Comunidade Autónoma de Galicia (DOG do 29). 

• A Orde do 15 de xullo de 2015 pola que se establece a relación de materias de libre configuración autonómica de elección para os centros docentes nas etapas de educación secundaria obrigatoria e bacharelato, e se regula o seu currículo e a súa oferta (DOG do 21). 

• A Resolución do 27 de xullo de 2015, da Dirección Xeral de Educación, Formación Profesional e Innovación Educativa, pola que se ditan instrucións no curso académico 2015/16 para a implantación do currículo da educación secundaria obrigatoria e do bacharelato nos centros docentes da Comunidade Autónoma de Galicia (DOG do 29). 

A distribución competencial na ESO e Bacharelato divídese entre catro organismos: o Goberno do Estado, o Ministerio de Educación, o Goberno Autonómico e o centro educativo. O Goberno do Estado establece os contidos comúns, os estándares de aprendizaxe avaliables e o horario lectivo mínimo das materias troncais e específicas. O Ministerio de Educación deseña e fixa as características e o contido das probas de avaliación final. Os Gobernos Autonómicos fixan o horario lectivo máximo das disciplinas troncais e específicas, ademais de facer recomendacións aos centros sobre a metodoloxía didáctica a empregar. Por último, o centro decide qué metodoloxía didáctica empregrar, a oferta de materias específicas e a carga horaria das materias.

En conclusión, a pesar da cantidade de lexislación que existe en materia de educación e das poucas competencias que posúen os centros educativos, o currículum educativo español é bastante flexible, xa que serve como base ou guía para implementar as políticas de educación pero deixalle aos docentes certa marxe de actuación propia, algo que non sucede en currículums máis cerrados como o de Inglaterra.

TEMA 5: Dossier

Nas dúas sesión do Tema 5, correspondentes ao 21 e 28 de novembro, realizamos un total de cinco actividades. 

Actividade 1: debate piramidal.

Este actividade consistía en debatir por parellas o tema proposto polo profesor. A continuación, os grupos de debate pasarían a ser de 4 persoas, logo de 8, logo de 16 e, finalmente, de toda a clase. Neste debate falamos sobre o deseño curricular, polo que na miña opinión este exercicio foi máis ben de repaso xa que a primeria materia do máster trata, precisamente, sobre o deseño curricular. Aínda así, grazas a esta actividade o profesor puido establecer cal era o noso nivel de coñecemento con respecto ao tema.

Actividades 2 e 4: Kahoot.

Falarei destas dúas actividades ao mesmo tempo xa que ambas usan a mesma plataforma. O primeiro Kahoot realizouse de forma individual e trataba sobre a distribución competencial na ESO e Bacharelato. O segundo Kahoot fíxose de forma grupal e trataba sobre a distribución competencial na EOI. O Kahoot parécceme unha ferramenta entretida e interactiva, pero eu platexaríaa doutra maneira. É dicir, en lugar de utilizar o Kahoot para explicar a materia, empregaríao para facer un repaso, xa que a velocidade á que se desenvolve a actividade dificulta o asentamento do coñocemento adquirido, polo que ao rematar moitas das respotas xa se me esqueceran. 

Actividade 3: documento de Google colaborativo.

Nesta actividade tamén estabamos divididos en grupos, e cada grupo encargábase de buscar información sobre o tema asginado. A partir da información atopada, debíamos elaborar unha presentación para expoñer diante dos nosos compañeiros/as. Ademais, debíamos relfexionar sobre qué elementos curricularres movilizamos á hora de realizar esta actividade. Por un lado, o tema da actividade pareceume interesante, xa que este máster céntranse moito na ESO, e estivo ben informarse un pouco sobre a Formación Profesional. Por outro lado, creo que esta actividade resultaría moito mellor se tivésemos máis tempo para realizala, xa que de seguro teríamos atopado moita máis información e teríamos asimilado mellor a aprendizaxe.

Actividade 5: presentación de Google colaborativa.

Esta foi a última actividade do Tema 5. Esta actividade, enfocada ao funcionamento da EOI, consistía en que cada persoa tiña un tema a desenvolver, e tiña que facelo nunha sola diapositiva. A actividade pareceume moi interesante, e o tema tamén me pareceu moi necesario xa que a EOI tamén está bastante esquecida neste máster. A pesar disto, esta actividade resultou ser a máis odiada para min, e o motivo foi a desilguadade dos temas. Por exemplo, mentres que había temas que estaban divididos entre varias diapostivas, a min tocoume facer nunha sola a avaliación, a promoción e a permanencia na EOI. Vinme abrumada pola cantidade de información que me foi imposible procesar e resumir e, a pesar de que o tema me interesaba, esta actividade deixoume mal sabor de boca.

En conclusión, as aplicacións como Kahoot axudan a que as clases se volvan máis amenas, e Google Drive é unha plataforma que facilita o traballo colaborativo a través das TICs (a pesar dos pequenos fallos que pode presentar calquera programa informático). Aínda así, á hora de plantexar actividades, hai que ter extremo coidado coa organización dos temas e a división do tempo para cada actividade, xa que son dous factores que poden determinar o seu éxito ou fracaso.